De enige manier om duidelijk te maken waarom (jong)volwassenen gebaat zijn bij tekentherapie?
Dat is door hier te schrijven wat ik vaak zeg tegen andere mensen:
“Al zou ik niks meer gedaan hebben/doen met mijn tekentherapeutische opleiding, dan heb ik er in ieder geval voor mezelf (en voor mijn gezin) enorm veel aan gehad. Naast wat ik allemaal geleerd heb over psychologische processen, gezien vanuit de tekentherapie, ben ik vele drempels overgegaan, heb ik allerlei waardevolle inzichten in mijn leven gekregen en had ik deze ontwikkeling in/van mezelf voor geen goud willen missen. Het heeft mijn leven verrijkt.”
Alhoewel iedereen kan tekenen, zijn mensen toch vaak onzeker over hun eigen kunde in dit opzicht. Bij tekentherapie volstaat een eenvoudige tekening en diegene die in eerste instantie angst heeft voor dat lege vel, kan oefeningen doen die voor iedereen haalbaar zijn; zie het als bewegen op papier.
Datgene waardoor iemand belemmerd wordt in zijn/haar leven of zijn/haar persoonlijke ontwikkeling, komt in aanmerking voor tekentherapie. Ik kan noemen burn-out, stress, verdriet, angst, anorexia, laag zelfbeeld, onzekerheid, faalangst, moeite met grenzen aangeven, etc., maar in principe gaat de tekentherapie uit van wat er in een tekening te zien is en wat iemand daarover vertelt; heel persoonlijk gericht dus.
